Powered By Blogger

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Θυμάσαι Μήτσο;

ΘΥΜΑΣΑΙ ΜΗΤΣΟ;

Υπήρχε μία κορυφαία στιγμή στην Νεοελληνική Ιστορία.Ηταν τον Δεκέμβρη του 1944.Η 26η Δεκεμβρίου του 1944.Τότε που μία άλλη αδιάλλακτη ηγεσία της Αριστεράς που είχε την πολιτική ηγεμονία του ΕΑΜ(που άν γίνονταν ελεύθερες εκλογές το 1944 θα λάμβανε τουλάχιστον 60% πήγε σε ρήξη όταν θα μπορούσε να κάνει έναν ΕΠΩΔΥΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ και να αποφύγει η Χώρα μία ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ περιπέτεια που τα απόνερα της βλέπουμε και στις μέρες μας.Και μπορεί αυτό να το συγκρίνει κανείς με μία άλλη ηγεσία της αριστεράς,σήμερα που σε αντίθεση με την τότε,έκανε χθές έναν επώδυνο συμβιβασμό που είναι βέβαιο πως θα καταγράψει ΘΕΤΙΚΑ η ιστορία στο μέλλον.

Ο Λεωνίδας Κύρκος αναφέρει στο βιβλίο του μετά από χρόνια απο εκείνη την μέρα της 26ης Δεκεμβρίου του 1944 στην κηδεία του Μήτσου Παρτσαλίδη τον ηγέτη της Ελληνικής δεξιάς Παναγιώτη Κανελλόπουλο 
«Πολλά χρόνια αργότερα, στη Μητρόπολη Αθηνών γινόταν η κηδεία του Μήτσου Παρτσαλίδη. Γύρω από το φέρετρό του, όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι του εργατικού και αντιστασιακού κινήματος. Οι ομιλητές αποχαιρετούσαν τον τιμημένο νεκρό. Κάποια στιγμή ένας ψίθυρος διέκοψε τα δάκρυα και τους λυγμούς του κόσμου. Ο Κανελλόπουλος!

Ψηλός, σφιγμένος στο μπλε κουστούμι του και τη μαύρη γραβάτα, ιδιαίτερα συγκινημένος, είπε στον τελετάρχη: "Θα ήθελα κι εγώ να αποχαιρετήσω τον συμπολεμιστή μου, γενικό γραμματέα του ΕΑΜ". Υστερα, μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο, είπε δυο λόγια συνταρακτικά.

"Ηταν κάποια στιγμή, εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη -θυμάσαι, Μήτσο;- που εσύ κι εγώ κρατούσαμε τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια μας. Βρεθήκαμε όμως και οι δύο μπλεγμένοι στα δίχτυα του κομματικού φανατισμού και δεν καταφέραμε να βγούμε απ' αυτόν. Μήτσο! Κι εσύ κι εγώ φανήκαμε κατώτεροι της Ιστορίας!".

Με τη δήλωσή του αυτή ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος κατέστη ο πρώτος και ο μόνος, ώς τώρα, ηγέτης του αστικού κόσμου που είχε το θάρρος και την εντιμότητα να κάνει την αυτοκριτική του».

Και ο Βασίλης Ραφαληλίδης στο Βιβλίο του "Κωμικοτραγική Ιστορία του Νεολληνικού κράτους" περιγράφει με εκπληκτική γλαφυρότητα την μέρα εκείνη της 26ης Δεκεμβρίου του 1944 με τίτλο:
TΡΕΙΣ ΠΕΡΔΙΚΟΥΛΕΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΛΥΚΟΣ.
ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ:
<<Την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων 26 Δεκεμβρίου του 1944,στο υπουργείο εξωτερικών,προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία στον Τσώρτσιλ γιά άλλη μία επίδειξη θάρρους αλλά και καλής θέλησης,και όχι στο οχυρό της <<Μεγάλης Βρετανίας>> συγκαλείται διάσκεψη στην οποία παίρνουν μέρος εκτός από τον Τσώρτσιλ αυτοπροσώπως και όλη την συνοδεία του,ο Αμερικάνος Πρεσβευτής,ο Γάλλος πρεσβευτής,ο επικεφαλής της ρώσικης στρατιωτικής αποστολής αντισυνταγματάρχης Γκριγκόρι Ποπώφ,ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός,ο πρόεδρος της κυβερνήσεως Γ.Παπανδρέου,ο Σοφούλης,ο Πλαστήρας,ο Καφαντάρης,ο Μάξιμος,ο Κανελλόπουλος,ο Ράλλης,ο Στεφανόπουλος,ο Γονατάς,ο Αλεξανδρής,ο Θεοτόκης και ο Τσαλδάρης.
Οι τρείς αντιπρόσωποι του Ε.Α.Μ,Σιάντος,Παρτσαλίδης και Μάντακας,μπαίνουν στην αίθουσα καθυστερημένοι,όπως οι σνόμπ στίς δεξιώσεις,όταν θέλουν να δείξουν στον οικοδεσπότη πώς τού κάνουν μεγάλο χατήρι που ήρθαν.Είναι το πρώτο τους λάθος.Ο Τσώρτσιλ ήδη ξέρει πως θα θελήσουν να το παίξουν ισχυροί που υπαγορεύουν όρους,και αυτό ακριβώς θέλει.Θέλει να δείξει πως η διάσκεψη απέτυχε εξ αιτίας της αδιαλλαξίας του Ε.Α.Μ,και να εμφανιστεί ώς ο μόνος ειρηνοποιός. 
Μετά τα προκαταρτικά,ο Τσώρτσιλ αποχωρεί και αφήνει τους Ελληνες να τα βρούν μόνοι τους(!!!).Ο Τσώρτσιλ δεν θέλει να επέμβει(!!!).Και τότε γίνεται η μεγάλη πλάκα με τα περίφημα <<έξι σημεία του Ε.Α.Μ>>
Σημείο πρώτο:Το Ε.Α.Μ θα συμμετέχει στην κυβέρνηση με ποσοστό 40-50%.
Σημείο δεύτερο:Θα πάρει τα υπουργεία Εσωτερικών και Δικαιοσύνης και τα υφυπουργεία Στρατιωτικών και Εσωτερικών.
Σημείο τρίτο:Η Χωροφυλακή θα διαλυθεί.
Σημείο τέταρτο:Θα διαλυθούν επίσης η Ορεινή Ταξιαρχία,ο ιερός λόχος και η άρτι συσταθείσα Εθνοφυλακή.
Σημείο πέμπτο:Για το πολιτειακό(γιά τον Βασιλιά δηλαδή),θα γίνει δημοψήφισμα την πρώτη Κυριακή του Φλεβάρη.
Σημείο έκτο και μωρία εσχάτη:Εκλογές για συντακτική εθνοσυνέλευση θα γίνουν τον Απρίλη.
Αυτά τα ολίγα υπό μορφή τελεσιγράφου και ενώπιον αναίσχυντων αστών πολιτικών με τεράστια πείρα στις ίντριγκες και τίς βρωμιές.Η Ηγεσία του Ε.Α.Μ,στερείται παντελώς πολιτικής πείρας.Εγώ πιστεύω πώς στερούνται και μυαλού.Προκαλούν άστοχα τούς πάντες και κυρίως τον γερόλυκο τον Τσώρτσιλ.
ΤΟ ΚΩΜΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ.
Μόλις οι εκπρόσωποι του Ε.Α.Μ τελειώνουν την τελετουργική εκφώνηση του από τα έξι σημεία τελεσιγράφου τους,σηκώνεται πρώτος ο Πλαστήρας και τούς πατάει ένα χεσίδι,μα τι χεσίδι!Το παίζει μέλλων πρωθυπουργός,ελληνολεβέντης και καραμπουζουκλής.Η χωριατιά του Πλαστήρα ήρθε να συναντήσει την βλακεία των ηγετών του Ε.Α.Μ,να την πάρει από το χέρι και να βγούνε μαζί εκτός αιθούσης.Μία πολύ Ελληνική ατμόσφαιρα!
Και από την άλλη μία Αγγλική ατμόσφαιρα,όταν ο Τσώρτσιλ,την ίδια κιόλας μέρα,καλεί το σμάρι των δημοσιογράφων από όλο τον κόσμο που βρίσκονται στην Αθήνα για την περίσταση,και τούς λέει,το...και το..με λίγα λόγια ότι οι τρείς ηγέτες Εαμίτες είναι μαλάκες.Τούς διαβάζει στην συνέχεια και τα έξι σημεία καί όλος ο κόσμος σκάει στα γέλια.Μετά καλεί τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και τού λέει πως αποφάσισε να σχηματίσουν οι Ελληνες κυβέρνηση χωρίς το Ε.Α.Μ,διότι λέει,ότι οι άνθρωποι που λένε τέτοιες κοτσάνες αποκλείεται να είναι σε θέση να κυβερνήσουν.Και θα είχε δίκιο,άν η αποφασή του να αποκλείσει τους ΕΑΜιτες στηριζόταν όντως στην διαπίστωση πώς οι ΕΑΜίτες δεν είναι σε θέση να κυβερνήσουν.Ομως είναι και παραείναι,και στο βουνό το έδειξαν με τον λαμπρότερο τρόπο.Απλώς εκμεταλλεύεται την αδιαλλάξια τους,και την έλλειψη πολιτικής πείρας για να γελοιοποιήσει το Ε.Α.Μ,που έκανε ότι μπορούσε για να προμηθεύσει στον Τσώρτσιλ επιχειρήματα.
Την 28η Δεκεμβρίου 1944 ο Τσώρτσιλ παίρνει το αεροπλάνο για το Λονδίνο και μας αποχαιρετά διά παντός,βέβαιος όντας πώς άλλη μία φορά κέρδισε με νόκ άουτ.Εκεί που όλοι περίμεναν έναν διπλωματικό θρίαμβο του Ε.Α.Μ,που πράγματι διαπραγματευόταν από θέση ισχύος,βλέπουν έκπληκτοι τον Τσώρτσιλ να θριαμβεύει,όταν όλα πήγαιναν στραβά για αυτόν στην Αθήνα και ο ΕΛΑΣ κυριαρχούσε.Δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις η να κλάψεις.Πάντως,υπάρχουν και χειρότερα.
Λοιπόν,καθίστε καλά,πάρτε κανένα ηρεμιστικό εσείς οι αριστεροί και ακούστε το μεγάλο νέο:Δύο μέρες μετά την αναχώρηση του Τσώρτσιλ,οι Ρώσοι καλούν τον Ελληνα πρεσβευτή στην Μόσχα και του ανακοινώνουν πώς διορίζουν Σοβιετικό πρεσβευτή στην κυβέρνηση των Αθηνών!!Την κυβέρνηση από την οποία μόλις είχαν αποκλειστεί οι ΕΑΜίτες,ύστερα από την εξαπλή γκάφα των <<έξι σημείων>>.Σαφέστερο μήνυμα των συντρόφων Ρώσων πρός τους συντρόφους Ελληνες γιά το  ότι τους έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους,δεν θα μπορούσε να υπάρξει.Παρά ταύτα,πάντα μακάριοι,οι Ελληνες κομμουνιστές και πάντα βέβαιοι πώς ο Στάλιν δεν κάνει ποτέ λάθος,ερμηνεύουν αυτήν την συμπεριφορά των Ρώσων σαν κόλπο σπουδαίο και μεγάλο του πατερούλη πού όπου νάναι,μόλις τελειώσει ο πόλεμος που συνεχίζεται και του δημιουργεί σκοτούρες,θα φανερώσει τον κρυμμένο άσσο,και όλα θα πάνε καλύτερα στον καλύτερο των κομμουνιστικών κόσμων,τον Ελληνικό!!
Το συνηθίζουν οι Ελληνες αριστεροί.Πρώτα γεμίζουν την καρδάρα με κάθε επιμέλεια και ύστερα δίνουν μία και χύνουν το γάλα>>
Απόσπασμα από το βιβλίο του Β.Ραφαηλίδη <<Κωμικοτραγική Ιστορία του Νεοελληνικού κράτους>>.

Χθες έγινε μία ανατροπή.Ο νέος ηγέτης της αριστεράς η ηγετική ομάδα που τον περιβάλλει και η κυβέρνηση του δεν έχυσε το γάλα με την καρδάρα.Εκανε έναν επώδυνο συμβιβασμό και έβαλε σοβαρές παρακαταθήκες τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη.Διότι το στίγμα της προσπάθειας του Αλέξη Τσίπρα μπήκε στην Ευρώπη και είναι σίγουρο πως θα δημιουργήσει προοπτική.

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

25η Μαρτίου 1821 Λίγα λόγια για την σημερινή μέρα

Δύο άνθρωποι, και τρεις ναύαρχοι είναι τα κυρίαρχα πρόσωπα της Ελληνικής επανάστασης του 1821.
Αλη Πασάς,(Χωρίς καν να το θέλει και να το επιδιώκει είναι ένας από αυτούς που συμβάλλει καθοριστικά στην έναρξη του Ελληνικού εγχειρήματος του 1821)
Κολοκοτρώνης
και οι επικεφαλής των ξένων στόλων στην ναυμαχία στο Ναβαρίνο.

Τον Δεκέμβριο του 1820 ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β παίρνει μία ΜΟΙΡΑΙΑ απόφαση.
Δίνει εντολή στον στρατιωτικό διοικητή του Μοριά Χουρσίτ Μεχμέτ Πασά να εκστρατεύσει κατά του Αλή Πασά ο οποίος έχει πλήρως αυτονομηθεί από την Πύλη και κάνει τα δικά του σε ένα πλέον αυτόνομο κράτος πού εκτείνεται από την Κεντρική Ρούμελη και φτάνει μέχρι την σημερινή Αλβανία.

Στις 24 Δεκεμβρίου του 1820 ο Χουρσίτ Πασάς ξεκινάει από τον Μοριά με 70.000 στρατό για την Ηπειρο. Η Πελοπόννησος μένει χωρίς ουσιαστικά αξιόμαχα τουρκικά στρατεύματα. Είναι η ιστορική ευκαιρία πού περιμένουν ντόπιοι και Φιλικοί, ευκαιρία πού τους κάνει χωρίς να το θέλει δώρο ο Αλή Πασάς.

1822 Και πάλι ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β αποφασίζει να στείλει στην Πελοπόννησο τον Δράμαλη Πασά για να καταπνίξει στο αίμα τους κατοίκους του Μοριά πού έχουν αυτονομηθεί πλήρως, κατά τα πρότυπα του Αλή Πασά. Αυτή την φορά δεν είναι ο Χουρσίτ κατά του Αλή Πασά αλλά ο Δράμαλης κατά του Κολοκοτρώνη. Η ιστορία όμως δεν επαναλαμβάνεται. 

Ο Δράμαλης περνάει σχεδόν αντουφέκιστος την Ρούμελη αφού σπέρνει παντού τον όλεθρο και τον πανικό και μπαίνει σίγουρος και αποφασισμένος να τελειώνει και με τον Μοριά, την ίδια ώρα πού και οι κάτοικοι του Μοριά είναι σε πλήρη πανικό.

Εχει όμως μπροστά του να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο στρατηγικό μυαλό πού εκτός των άλλων αναλαμβάνει με μία ευρύτατη προπαγάνδα της εποχής να εμψυχώσει τον κόσμο.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ιστορικά πιστώνεται την διατήρηση της ελπίδας της Ελληνικής επανάστασης. Αφού εγκλωβίζει τον Δράμαλη με την στρατιωτική τακτική της καμένης και κατεστραμμένης Γης στον Κάμπο του Αργους. Ο Δράμαλης προσπαθεί να ξεγελάσει πώς δήθεν πάει στην Τριπολιτσά. 
Αλλά θέλει να γυρίσει στην Κόρινθο μη περιμένοντας πώς ο Κολοκοτρώνης θα του έχει στήσει καρτέρι στα Δερβενάκια όπου και θα τσακίσει τον περίφημο στρατό του, δίνοντας ανάσες στο Ελληνικό εγχείρημα και κάνοντας τους πρώτους Αγγλους να κάνουν πλέον δεύτερες σκέψεις για πιθανή ίδρυση αυτόνομου κρατιδίου στην  περιοχή. Ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματα του αναφέρει πώς δεν φοβήθηκε ποτέ περισσότερο όσο στην υπόθεση του Δράμαλη αλλά και του Ιμπραήμ ,τότε πού είπε το «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» συμπληρώνοντας πως ήθελε να κερδίσει χρόνο έτσι ώστε οι Μεγάλες δυνάμεις να εμπλακούν ενεργά την Ελληνική υπόθεση.

Και σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο τόσο η στάση και παρουσία του Θ.Κολοκοτρώνη το 1822 με τον Δράμαλη,με τον Ιμπραήμ το 1825-26 και το αντάρτικο που οργάνωσε όσο και δύο άλλα κορυφαία γεγονότα. Η σφαγή στην Χίο και η έξοδος των Μεσολογγιτών. Η Ευρωπαική κοινή γνώμη συγκλονίστηκε και ξεσηκώθηκε για τους «εσταυρωμένους εκεί κάτω» και οι ηγεσίες των Μεγάλων δυνάμεων τάχθηκαν πλέον σαφώς και οριστικά υπέρ της δημιουργίας του αυτόνομου κράτους. Χωρίς όμως σχέδιο εθνικής κατεύθυνσης, απλα αυτόνομου κράτους. Πιθανόν Αρβανίτικου, πιθανόν Ελληνικού, πιθανόν Ελληνο-αρβανίτικου.

Η μάχη στο Ναβαρίνο την 20η Οκτωβρίου του 1827 μέσα σε τέσσερεις ώρες έκρινε τα πάντα. Την εθνική κατεύθυνση στο νέο κράτος έδωσαν αργότερα η Βαυαροί με τον Οθωνα όταν αποφάσισαν να δημιουργήσουν ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΆΤΟΣ προκειμένου να μιλάνε με μία μεριά μόνο. 

Προηγουμένως ο Καποδίστριας ανεπιτυχώς πήγε να εφαρμόσει στην Ελλάδα το Ελβετικό σύστημα των διαφορετικών καντονιών διαφορετικών διαλέκτων, αλλά δολοφονήθηκε.


Την 25η Μαρτίου του 1821 δεν έγινε απολύτως τίποτα.

ΣΤΙΣ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ 1821 ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ

ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.ΟΥΤΕ ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ.

Αποφασίστηκε να γιορτάσουμε αυτήν την μέρα επειδή γίναμε κράτος Ελληνορθόδοξο και Ελληνο-ταλιμπανικό και συνδέσαμε τον ξεσηκωμό με τον Ευαγγελισμό της Παναγίας, όπως συνδέσαμε το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ με τον εθνικό ύμνο και την περιφορά των επιταφίων κάθε Mεγάλη Παρασκευή με στρατιωτικά αγήματα.

Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821.

Yπάρχει ένας μοιραίος άνθρωπος στην Ιστορία του 1821. Χωρίς αυτόν η Ελληνική επανάσταση ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΙΓΟΥΡΟ πως δεν θα ξεκινούσε το 1821 και δεν ξέρουμε πότε θα ξεκινούσε, αν τελικά γινόταν ποτέ. Στην Ιστορία τα πράγματα δεν είναι μαύρο άσπρο. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο. Παράγοντες που είναι έξω και πέρα από τις προθέσεις αυτών που θέλουν να κάνουν κάτι. Υπάρχουν και συμπτώσεις χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσε ούτε ζωή να υπάρξει επι Γής. 

Αυτός ο μοιραίος άνθρωπος ήταν ο Αλή Πασάς. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε Ελληνική επανάσταση. Το μεγαλείο της Ιστορίας είναι πως ούτε και ο ίδιος επεδίωκε κάτι τέτοιο και ούτε ήξερε πως ουσιαστικά με την δική του τακτική και συμπεριφορά βοηθάει τους Επαναστάτες της Πελοποννήσου. Αν στην Θέση του Αλή Πασά ήταν κάποιος άλλος, η αν ο Αλή Πασάς δεν έκανε τα δικά του εκεί στην Ηπειρο για να βγάλει εκτός εαυτού τον Σουλτάνο Μαχμούτ τον Β, Ελληνική επανάσταση δεν θα γινόταν, τουλάχιστον το 1821. 

Οι προεπαναστατικές διεργασίες είχαν ξεκινήσει ήδη από τον Γενάρη του 1821.

Ομως:

Νωρίτερα τον Δεκέμβριο του 1820,ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β, λαμβάνει μία ΜΟΙΡΑΙΑ απόφαση. Με αφορμή την αυτονομιστική συμπεριφορά του Αλή ΠΑΣΑ στην περιοχή του, πού απλωνόταν από την Ρούμελη μέχρι την σημερινή Αλβανία, ο Σουλτάνος δίνει εντολή στον στρατιωτικό διοικητή της Πελοποννήσου, Χουρσίτ Μεχμέτ Πασά, να εκστρατεύσει στην Ηπειρο με 70.000 αξιόμαχο στρατό που έχει έδρα την Πελοπόννησο, προκειμένου να καταπνίξει στο αίμα την  συμπεριφορά του Αλή Πασά που έχει αυτονομηθεί πλήρως από την Υψηλή Πύλη και να του πάρει το κεφάλι να το πάει στην Πόλη. 

Η Πελοπόννησος μένει πλέον χωρίς αξιόμαχα στρατιωτικά τουρκικά τμήματα. Ηταν η ευκαιρία πού περίμεναν οι επαναστάτες να καταστρώσουν τα σχέδια τους. Οι φιλικοί αλλάζουν άρδην τα σχέδια τους ενώ ο Παπαφλέσσας ήδη έχει φύγει από την Πόλη και κατεβαίνει στην Πελοπόννησο. Αναφέρω μερικές ημερομηνίες. 

Στις 6  Ιανουαρίου πέρασε στην Πελοπόννησο από την Ζάκυνθο, ειδοποιημένος από τους Φιλικούς ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ο Κολοκοτρώνης έκανε συγκεντρώσεις καπεταναίων από όλη την Πελοπόννησο και τους ενημέρωσε να πάρουν τα όπλα μόλις δοθεί το σύνθημα. Στις 26 Ιανουαρίου έγινε στη Βοστίτσα (Αίγιο) η Συνέλευση της Βοστίτσας, στην οποία συμμετείχαν επίσημοι αντιπρόσωποι των προεστών της Πάτρας και των Καλαβρύτων, τρεις ιεράρχες (δεσπότες) μεταξύ των οποίων ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, διάφοροι προεστοί, αρχιερείς και καπεταναίοι από όλη την Πελοπόννησο και ο Παπαφλέσσας.

Το έναυσμα της επανάστασης δόθηκε το δεκαήμερο μεταξύ 14-25 Μαρτίου σε διαφορετικά σημεία στο Μοριά. Στην περιοχή των Καλαβρύτων, την περίοδο αυτή έλαβαν χώρα σημαντικά επαναστατικά γεγονότα, τα οποία αποτέλεσαν το σπινθήρα για την έναρξη της Επανάστασης. Πρώτος ο Νικόλαος Χριστοδούλου ή Σολιώτης, αγνοώντας τις ατέρμονες συνελεύσεις των προεστών στην Αγία Λαύρα, μαζί με τον Αναγνώστη Κορδή και άλλους κλέφτες, στις 14 Μαρτίου 1821 έστησαν ενέδρα και χτύπησαν στην τοποθεσία «Πόρτες» κοντά στο χωριό Αγρίδι τρεις «γυφτοχαρατζήδες» και τρεις ταχυδρόμους που μετέφεραν επιστολές του Καϊμακάμη της Τριπολιτσάς Μεχμέτ Σαλίχ στον Χουρσίτ πασά στα Ιωάννινα, κατόπιν παροτρύνσεως του Σωτήρη Χαραλάμπη. 

Ακολούθησε στις 16 Μαρτίου 1821 η επίθεση του Χονδρογιάννη στην τοποθεσία «Χελωνοσπηλιά» της Λυκούριας, εναντίον του φοροεισπράκτορα Λαλαίου Τουρκαλβανού Σεϊδή, που μετέφερε μαζί με τον καταγόμενο από τη Βυτίνα «Σαράφη» Νικόλαο Ταμπακόπουλο, χρεόγραφα από την Κερπινή Καλαβρύτων στην Τριπολιτσά. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας σημειώθηκε επίθεση εναντίον ανθρώπων του Τούρκου διοικητή (Βοεβόδα) των Καλαβρύτων Ιμπραήμ πασά Αρναούτογλου, που ανήσυχος εξαιτίας των γεγονότων που προηγήθηκαν ξεκίνησε με ολόκληρη τη φρουρά του για την Τριπολιτσά. Ο Αρναούτογλου, όταν πληροφορήθηκε όσα συνέβησαν, έντρομος έσπευσε να κλειστεί μαζί με τους υπόλοιπους Τούρκους στους τρεις οχυρούς πύργους των Καλαβρύτων. 

Στις 21 Μαρτίου 1821, 650 ένοπλοι αγωνιστές με αρχηγούς τον Σωτήρη Χαραλάμπη, τον Α. Φωτήλα, τον Σωτήρη Θεοχαρόπουλο, τον Ιωάννη Παπαδόπουλο, τον Νικόλαο Σολιώτη και τους Πετιμεζαίους επιτέθηκαν εναντίον των Τούρκων που είχαν καταφύγει στους πύργους και τους ανάγκασαν να παραδοθούν. Αυτή ήταν η πρώτη πολεμική επιτυχία της επανάστασης. Παράλληλα, ξεσηκώθηκε η Πάτρα από τους Φιλικούς Παναγιώτη Καρατζά, Βαγγέλη Λειβαδά και Ν. Γερακάρη αναγκάζοντας τους Μουσουλμάνους να κλειστούν στο φρούριό της.

Στις 23 Μαρτίου απελευθερώθηκε η Καλαμάτα. Στην Στερεά Ελλάδα κηρύχθηκε επίσημα η έναρξη της επανάστασης στις 27 Μαρτίου, στη μονή Οσίου Λουκά κοντά στη Λιβαδειά, με παρόντες τους οπλαρχηγούς Αθανάσιο Διάκο και Βασίλη Μπούσγο και προκρίτους της περιοχής.

ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΚΑΙ ΤΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ καί τίς πόλεις και τόπους πού πέρασαν στα χέρια των εξεγερμένων: Καλάβρυτα (21 Μαρτίου), Καλαμάτα (23 Μαρτίου), Αίγιο (23 Μαρτίου), Γαλαξίδι (26 Μαρτίου), Άργος, Καρύταινα, Μεθώνη, Νεόκαστρο, Φανάρι, Γαστούνη, Ναύπλιο στην Πελοπόννησο και Σάλωνα (Πανουργιάς, 27 Μαρτίου), Λιδωρίκι (Σκαλτζάς,28 Μαρτίου), Μαλανδρίνο (Σκαλτζάς, 30 Μαρτίου), Λιβαδειά (Διάκος, 31 Μαρτίου), Θήβα (Μπούσγος, 3 Απριλίου), Αταλάντη στη Στερεά Ελλάδα. Οι Οθωμανοί πλέον είχαν κλειστεί στά κάστρα του Μοριά με κορυφαίο αυτό της Τριπολιτσας πού έπεσε την 23 Σεπτεμβρίου του 1821.

Επόμενη κορυφαία στιγμή η κάθοδος του Δράμαλη το 1822. Πάλι με απόφαση του Σουλτάνου Μαχμούτ του Β. Αυτήν την φορά όχι ο Χουρσίτ κατά του Αλή Πασά, αλλά ο Δράμαλης κατά του Κολοκοτρώνη. 

Η  σημαντική παρουσία του Κολοκοτρώνη σε αυτήν την κρίσιμη ώρα για το μέλλον του Ελληνικού εγχειρήματος ήταν ιστορικά ΚΟΡΥΦΑΙΑ. Ο στρατηγικός αλλά και πολιτικός νους αυτού του ανθρώπου ήταν ο καταλύτης των εξελίξεων. Εφαρμόζοντας την τακτική της καμένης γης από την μία εγκλώβισε τον Δράμαλη σχεδόν στα όρια του κάμπου του Αργους. Ταυτόχρονα με μία τεράστια πολιτική προπαγάνδα πρωτόγνωρη για την εποχή εμψύχωσε τους κατοίκους της Πελοποννήσου και ένωσε τα διάσπαρτα και αλληλοσπαρασόμενα ένοπλα στρατιωτικά τμήματα που ουσιαστικά ήταν τμήματα ατάκτων σε ένα στοιχειώδη οργανωμένο στρατό με σχέδιο πού τσάκισε τον στρατό του Δράμαλη στα Δερβενάκια. Προηγουμένως δεν είχε πέσει στην παγίδα του Δράμαλη πως δήθεν θα πήγαινε στην Τριπολιτσά. Μάλιστα ο Δράμαλης φρόντισε έντεχνα οι Ελληνες να πιάσουν αγγελιοφόρο του που μετέφερε γράμμα με τις δήθεν προθέσεις του.

Μετά έχουμε την πρώτη εμπλοκή των Αγγλων και τα πρώτα Αγγλικά Δάνεια. Οι αιματηροί εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ Ρουμελιωτών και Μοραϊτών, πού μας έχουν κρύψει τα σχολικά βιβλία και οι διαμάχες μεταξύ των φατριών των οπλαρχηγών ,από το 1822 και μετά ήταν η κατάντια της επανάστασης. Αποτέλεσμα ο Ιμπραήμ από το 1825 να επιβάλλεται στον Μοριά με άμεσο κίνδυνο την απώλεια κάθε ελπίδας. Δύο γεγονότα η σφαγή στην Χίο και η έξοδος των ελεύθερων πολιορκημένων στο Μεσολόγγι είναι δύο σημαντικά γεγονότα που επηρεάζουν καταλυτικά την κοινή γνώμη στην Ευρώπη και αλλάζουν την συμπεριφορά των Μεγάλων δυνάμεων (και για τους δικούς τους γεωπολιτικούς λόγους). Την παρτίδα (αλλά και την Πατρίδα) έσωσαν την τελευταία στιγμή οι τότε μεγάλες δυνάμεις πού ήθελαν ένα αυτόνομο κράτος στο μαλακό υπογάστριο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πού είναι σε στρατηγική γεωπολιτική θέση στο Αιγαίο. 

Ετσι φτάσαμε στην Ναυμαχία του ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ ΟΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΜΑΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ. Εννοείται πάντα για τα δικά τους πρωτίστως συμφέροντα. Αλλά έτσι είναι πάντα η ζωή και έτσι γράφεται πάντα η Ιστορία.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ:  20 Οκτωβρίου του 1827!!
«Η Ναυμαχία στο Ναβαρίνο». Μέσα σε 4 μόλις ώρες λύθηκε ο γόρδιος δεσμός 6 ετών.


Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Η ΠΙΟ ΠΙΣΤΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΗΡΩΑ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Η ΠΙΟ ΠΙΣΤΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΗΡΩΑ

Raybaud M.Memoires sur la Grece,Paris 1824.

Η παρακάτω ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, σύμφωνα με σχέδιο που δημοσιεύθηκε το 1827 στο Παρίσι από τον A. Friedel από σκίτσο στο οποίο πόζαρε ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.


Θεωρείται από τις πιο πιστές απεικονίσεις του ήρωα.Και φυσικά δεν έχει καμμία σχέση με τις ανόητες απεικονίσεις που το Νεοελληνικό κράτος εφεύρε,(όπως εφεύρε όλα τα παραμυθένια ιδεολογήματα περι Αγίας Λαύρας κ.λ.π),και τον παρουσιάζει σαν περίπου ηθοποιό ταινιών του J.Paris η σήριαλ του Ν.Φώσκολου




<<Aνάστημα πάνω από το μέτριο. Διέθετε πηγαία φυσική εξυπνάδα αλλά ήταν αγράμματος Ατημέλητος με φυσιογνωμία θηρίου, σκληρή και άγρια έκφραση, μαυριδερός με σιδερένια υγεία, μακρυά  μαλλιά, μάτια αετού, πλατύ μέτωπο παχία φρύδια, γαμψή μύτη, πολύ δυνατή φωνή. Ενας κυνόδοντας της κάτω γνάθου, έφθανε στο πάνω χείλος και του έδινε άγριο παρουσιαστικό. Μαύρα μάτια πάνω σε εξογκωμένα μήλα προσώπου έδειχναν άνθρωπο με φοβερό πείσμα. Δεν φορούσε πανάκριβες φορεσιές, όπως άλλοι καπεταναίοι, αλλά ένα χοντρογέλεκο, ένα φαρδυμάνικο πουκάμισο, άσπρη κάπα, μάλλινες γκέτες και κόκκινα παπούτσια>>.